فرهنگ قرآن
قرآن کریم می فرماید: ... یَوَدُّ اَحَدُهُمْ لَوْ یُعَمَّر اَلْفَ سَنه.( بقره/96)
با این بیان به یکی از«معایب»یهود اشاره دارد؛و می گوید: یهودیان آرزومندند که هزار سال عمر داشته باشند .
پس طبق فرهنگ قرآن آرزوی عمر زیاد مذموم است . لذا این که می گویید ان شاء الله 120 ساله باشی این هم مذموم خواهد بود ! یعنی، چیزی را که قرآن نهی کرده است ما درست همان را انجام می دهیم !
این به خاطر این است که«فرهنگ»ما با فرهنگ«قرآن»هماهنگ نبوده است .
فرهنگ قرآن مذمت می کند که انسان آرزومند عمر طولانی باشد . حرص به حیات دنیا از دید قرآن کریم مذموم است .
در حالیکه ما در فرهنگ خودمان این معنی را به فرزندان خود تزریق می کنیم . و جزء دعاهایمان می شود که عمر طولانی داشته باشیم . پس انسان نبایست حریص عمر طولانی باشد، نه برای خود، و نه برای دیگران .
آن چیزی که برای انسان مطرح است این است که در این حیات دنیا«بیدار»باشد . عمده برای انسان«پاک»رفتن است نه«زیاد»ماندن .
جلسه، جلسه امتحان است و ارزش انسان در این است که پاسخ ها را درست جواب داده باشد . دقیقه اول پاسخ را بدهد، از نمره او کسر نخواهد شد، نمره را بر اساس همان سوالاتی که طرح نموده اند می دهند .اگر به کسی 100سوال داده باشند، نمره 20را بین آن 100سوال تقسیم می کنند. و اگر به کسی هم دو سؤال داده باشند، نمره 20را به آن دو سؤال می دهند.
اینکه عمر انسان طول بکشد معنایش آن است که سؤالات بیشتر شود !
نمره 20 بر مجموع آن سؤالات، همینطور اگر مال انسان، توان انسان و...بیشتر شود؛ یعنی که آن سرشکن گردد .
عمده این است که انسان سؤالات را جواب بدهد والا اینکه چند سؤال باشد مهم نیست .
شیوه تربیت
مثلی معروف است که می گوید: اِیاکَ آَعْنِی وَ اسْمَعِی یا جارَّ ؛ درب ! به تو می گویم دیوار تو گوش کن ! و در روایت آمده است که«تعلیمات»کتاب خدا؛ قرآن کریم از همین قبیل است .
یعنی؛ بی پرده، مستقیم و سریح سخن نمی گوید، بلکه با«کنایه»و دیگران را مخاطب خود قرار دادن، حرف های بسیار خود را خواهد گفت .
شاید برای خود شما هم این اتفاق افتاده باشد که از دوست خود معایبی سراغ داشته اید اما به صراحت نخواسته اید به او بگویید بلکه با این بیان گفته اید که مثلا: دوستی داشتم در گذشته معایبی داشت و یکی از معایب او این بود که حرفها را پیش خود نگاه نمی داشت، و هر حرفی را که می شنید پیش این و آن طرح می کرد، و همین امر باعث فتنه و اختلاف و درگیری می شد و...
طبیعی است که این نوع نصیحت گویی نافذتر و پرتأثیرتر خواهد بود . و قرآن کریم جهت نفوذ بیشتر در طرح نصایح، همین شیوه را اتخاذ نموده است، یعنی نقل گذشته و گذشتگان می نماید و می گوید: «یهود»چنین کردند یا چنان کردند .
یعنی، مسلمانها ! شما چنین و چنان نکنید .
آیت الله حایری شیرازی
ایا از ضرب المثلهای ایرانی که در قرآن مجید استفاده شده است مطلعید؟
1.شکر نعمت، نعمتت افزون کند
کفر، نعمت از کفت بیرون کند
لَئِن شَکَرْتُمْ لأَزِیدَنَّکُمْ وَلَئِن کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِی لَشَدِیدٌ(ابراهیم /7)
اگر شکر کنید ، نعمتها را بر شما افزون می کنم و اگر کفران نعمت کنید عذاب من شدید است .
2.با سیه دل چه سود گفتن وعظ
نرود میخ آهنین در سنگ
أَأَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لاَ یُؤْمِنُونَ (بقره/6)
آنها را انذار دهی یا ندهی (فائده ندارد و ) آنها ایمان نمی آورند
3.کبوتر با کبوتر باز با باز
کند همجنس با همجنس پرواز
الْخَبِیثَاتُ لِلْخَبِیثِینَ وَالْخَبِیثُونَ لِلْخَبِیثَاتِ وَالطَّیِّبَاتُ لِلطَّیِّبِینَ وَالطَّیِّبُونَ لِلطَّیِّبَاتِ(نور/26)
زنهای ناپاک و زشتکار ، شایسته ی مردان ناپاکند و همچنین مردان ناپاک ، شایسته ی زنان ناپاکند . زنهای پاکدامن نیز، شایسته ی مردان پاکدامن ، و مردان پاکدامن ، شایسته ی زنان پاکدامنند .
4.با سیه دل چه سود گفتن وعظ
نرود میخ آهنین در سنگ
أَأَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لاَ یُؤْمِنُونَ (بقره/6)
آنها را انذار دهی یا ندهی (فائده ندارد و ) آنها ایمان نمی آورند
5.هر چه کنی به خود کنی
گر همه خوب و بد کنی
إِنْ أَحْسَنتُمْ أَحْسَنتُمْ لِأَنفُسِکُمْ وَإِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا (اسراء/7)
اگر احسان و خوبی کنید ، به خودتان خوبی کرده اید و اگر بدی کنید ، به خود بدی کرده اید .
6.چو ایزد ببندد ز حکمت دری
به رحمت گشاید در دیگری
مَا نَنسَخْ مِنْ آیَةٍ أَوْ نُنسِهَا نَأْتِ بِخَیْرٍ مِّنْهَا أَوْ مِثْلِهَا (بقره /106)
هر آیه ای را که منسوخ کنیم یا آن را متروک سازیم ، بهتر از آن یا مثل آن را می آوریم
7. مور همان به که نباشد پرش
و یا این مثل :خدا خر را شناخت و شاخش نداد
و همچنین :
آن دو شاخ گاو اگر خر داشتی
یک شکم در آدمی نگذاشتی
وَلَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبَادِهِ لَبَغَوْا فِی الْأَرْضِ (شوری /27)اگر خداوند دزقش را برای بندگانش زیاد کنند ، در زمین طغیان می کنند .
8.جواب ابلهان خاموشی است
إِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَاماً (فرقان /63)
هنگامی که جاهلان آنها را مخاطب می سازند ، سلام می دهند .
و ما ظلمونا و لکن کانوا انفسهم یظلمون 57 - البقره ( 2 )
1.هر چه کنی بخود کنی
گر همه خوب و بد کنی
من آن چه شرط بلاغ است با تو می گویم
تو خواه از سخنم پند گیر خواه ملال
َقُلِ الْحَقُّ مِن رَّبِّکُمْ فَمَن شَاء فَلْیُؤْمِن وَمَن شَاء فَلْیَکْفُرْ ...(سوره کهف آیه 29)
و بگو حق از پروردگارتان [رسیده] است پس هر که بخواهد بگرود و هر که بخواهد انکار کند.
11.بنده آنی که در بند آنی
أَرَأَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ أَفَأَنتَ تَکُونُ عَلَیْهِ وَکِیلًا ?43?
آیا آن کس که هواى [نفس] خود را معبود خویش گرفته است دیدى آیا [مىتوانى] ضامن او باشى (43)
12.تو مو می بینی و من پیچش مو
آنچه فلانی در خشت خام می بیند دیگران در آفتاب هم نمی بینند
"انی اری مالاترون" سوره انفال/48
همانا من چیزی را می بینیم که شما نمی بینید.
13.شکر نعمت نعمتت افزون کند
کفر نعمت از کفت بیرون کند
وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکُمْ لَئِن شَکَرْتُمْ لأَزِیدَنَّکُمْ وَلَئِن کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِی لَشَدِیدٌ ?7?
و آنگاه که پروردگارتان اعلام کرد که اگر واقعا سپاسگزارى کنید [نعمت] شما را افزون خواهم کرد و اگر ناسپاسى نمایید قطعا عذاب من سختخواهد بود (7)
14.واعظان کین جلوه بر محراب و منبر می کنند
چون به خلوت می روند آن کار دیگری می کنند
أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَتَنسَوْنَ أَنفُسَکُمْ (بقره/44)
آیا مردم را به خیر و نیکی سفارش می کنید و خودتان را فراموش می نمائید
15.کبوتر با کبوتر ، باز با باز
کند همجنس با همجنس پرواز
الْخَبِیثَاتُ لِلْخَبِیثِینَ وَالْخَبِیثُونَ لِلْخَبِیثَاتِ وَالطَّیِّبَاتُ لِلطَّیِّبِینَ وَالطَّیِّبُونَ لِلطَّیِّبَاتِ (نور / 26)
16.ناریان مر ناریان را جاذبند
نوریان مر نوریان را طالبند
از مکافات عمل غافل مشو
گندم از گندم بروید جو ز جو
فَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیْرًا یَرَهُ (زلزال/7? وَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَهُ ?زلزال/8?
هر که هم وزن ذره اى بدى کند [نتیجه] آن را خواهد دید. و هر که هم وزن ذره اى بدى کند [نتیجه] آن را خواهد دید.
17.هرچه رشته بود پنبه شد
وَلاَ تَکُونُواْ کَالَّتِی نَقَضَتْ غَزْلَهَا مِن بَعْدِ قُوَّةٍ أَنکَاثًا...(سوره نحل آیه 92)
و مانند آن [زنى] که رشته خود را پس از محکم بافتن [یکى یکى] از هم مىگسست مباشید...